© Rootsville.eu

Yellow Jazz

Yellowtime Geel
2016, september 04


organisation: Yellowtime

artist: Paul Michiels (B)
artist: Pierre Anckaert Few Strings Attached (B)
artist: Kim in The Middle (B)

Sultan Stage
artist: Leán Trio
artist: Renate's Kwartet
artist: Stedelijke Academie Geel


© Rootsville 2016

review & photo: Freddie

 

Zondagmorgen…striemende regen, dreigende wolken, de eerste herfstverschijnselen maar tegen de middag werd het gure herfstweer verdrongen door een sunny side up en dat zal dan weer de ‘mojo’ van Yellowtime geweest zijn die voor deze omwenteling zorgde. Dus alles samen zoeken en richting Geel voorde tweede dag van dit event, een dag vol aangename jazz.

Als voorsmaakje van dit namiddagje jazz is de Stedelijke academie voor muziek, woord en dans' van Geel aan het woord en dit onder de leiding van Geert Schoeters. Ik was nog juist op tijd om de laatste twee nummers te kunnen aanhoren en kwam al onmiddelijk tot de vaststelling dat de jeugd van tegenwoordig en zeker die van Geel goed bezig zijn. Een mix van jazz en funk is altijd een goede mix en zo brengen deze youngsters toch een ietwat luchtigere start voor deze 'Yellow Jazz'. De vocaliste wist er zelfs een vrolijke woordspeling op na te houden met 'Yellowtime'. Net als andere jaren is nu ook Yvonne Walter diegene die als 'MC' alles aan elkaar weet te praten. Deze Nederlandse jazz-diva is uiteraard vakkundig de juiste keuze en bracht een paar jaar geleden nog het heerlijk album 'Bitter Sweet' op de markt.

Na deze aangename voorgift waarbij het locale talent aan het woord is gekomen is het nu tijd om ons richting 'main stage' te begeven voor de eerst naam op de affiche. Met 'Kim in The Middle' bevinden we ons in hartje Limburg. Kim Versteynen en haar echtgenoot Arne Van Coillie kunnen daar zowat als de spil in de jazzwereld worden aanzien. Voeg daarbij nog een uitstekende ritme-sectie met Flor Van Leugenhaeghe aan de contrabas en Luc Vanden Bosch op de drums en krijgt een uitstekend Quartet die ons zullen verrassen met een set van outstanding vocale jazz.

Met al twee albums op hun conto brengen deze ‘Kim in the Middle’ een mix van eigen werk en gekende jazz- standards  en openen op het hoofdpodium  met een vrije compositie van Gershwin’s zijn ‘Summertime’. Nog een ‘schoontje’ was zeker ook Henri Mancini zijn ‘Slow Hot Wind’ en het was net die kleine wind met een beetje mistral feeling die samen met dit Quartet hier dit jazzfest kwam te veroveren. Als echtpaar moet het voor Kim en Arne geweldig zijn om samen met jazz hun woonkamer te delen als zag ik tijdens 'Don't Smoke in Bed' en de woorden 'I'm leaving my weddingring' Arne toch eventje beteuterd kijken ;-).

Met nummers als 'Japanese Blue' en Harry Nilsson zijn 'Everybody's Talking' uit 1969 kwamen we aan het einde van de set van Kim in the Middle. Mevr. Walter was er als de kippen bij om een 'bisser' te vragen en dit werd 'A Girl I Know' welk je ook kan terugvinden op hun debuutalbum.

Tijdens de change-overs kan je hier op 'Yellow Jazz' terecht op de 'Sultan Stage' en daar stonden voor ons klaar 'Renate's Kwartet'. De dochter des huise, Renate Leysen komt hier met een fraai ensemble opdraven dat bestaat uit Renate zelf aan de piano, Miek Briesen (vocals), Greetje Meuris (drums) en Helena Custers (contrabas). Ook zij putten uit het enorme archief van wat jazz zoal te bieden heeft. De klankkleur van Miek dwingt ons wel om onze gedachten richting musical te verplaatsen en voor de liefhebbers van deze muziek werd het zonder meer...the band I Love!

Yvonne Walter heeft voor de programmatie niet stilgezeten en haar speurwerk heeft voor deze editie een primeur opgeleverd. Pierre Anckaert is een vaste waarde in onze Belgische jazz-scène en samen de klassiek geschoolde fluitist Stefan Bracaval en de al even gekende Hendrik Vanattenhoven op de contrabas wisten ze ook Emile Verstraeten aan te trekken om zo het ensemble Pierre Anckaert - Few Strings Attached op poten te zetten. Even weg van het alledaagse brengen ze hier in een primeur een mix van jazz, folk en wereldmuziek.

Alle vier gingen ook aan het compneren en dat leverde heel wat interresant werk op zoals 'Goldband' van Hendrik Vanattenhoven. Met 'Pablo' krijgen we een nummer van Pierre Anckaert dat hij schreef tijdens zijn verblijf in Cuba. Een nummer met een heel levensecht verhaal over een Cubaanse bassist. Om het aspect 'Folk' even in de kijker te zetten kwam er uit de mouw van fluitist Stefan Bracaval een combinatie van Schots en Ierse folk. Deze 'gique' zorgde dan ook voor een uptempo moment in hun optreden. Op het einde brengen ze nog 'Brave Amazing' van Emile Verstraeten en zo eindigen ze een beetje met een funky noot.

Ondertussen was de soundcheck aan de gang op 'Sultan Stage' met het 'Leán Trio'. Dit trio bestaat uit Silke Clarysse op gitaar, Otto Kint aan de contrabas en Gielis Cautaers op de percussie. Silke zelf is klassiek geschoold aan het Lemmensinstituut te Leuven. In 2014 besloten ze samen te werken met als resultaat een mix van Zuiderse ritmiek met jazzy ondertoon. Door toedoen van allerhande percussie instrumenten en het uitmuntende gitaarwek wordt je door dit trio meegenomen voor een reis doorheen Latijns-Amerika.

Voor de afluistende act moesten we nog een tijdje wachten want de gitarist van dienst 'Eric Melaerts' was nog niet in Geel aangekomen. Een klein misverstand tussen organisatie en artiest maar gelukkig kon iedereen zich hier verwarmen aan een BBQ met een lekkere 'Keizer Karel'.

Een uurtje later dan gepland kwam Paul Michiels met zijn kompanen het podium bezetten. Die kompanen dat zijn als gitarist Eric Melaerts, Hervé Martens aan de keyboards en drummr Pim Dros. Een vakkundige background voor die eene helft van Soulsister die binnenkort aan een heropleving toe zijn.

Paul Michiels dat zijn nummers uit het American songbook en ook enkele oudjes van Sulsister in een jazzy jasje dan wel te verstaan. Na een intro van zijn muzikale compadres mag Paul Michiels laten horen waar hij zo goed in is. Samen met zijn warme stem was hij ier al eens te gast en uiteraard hadden velen de toch stilaan killere avonden kunnen wegdringen om te genieten van deze heerlijke evergreens.

Nummers als 'This Masquerade', 'Smile' en 'You Don't Know Me' staan steevast op Paul's setlist maar ook 'Sweet Dreamer' uit het rijkelijke Soulsiter arsenaal kon niet ontbreken en daarna kon iedereen met een goed gevoel richting warme woonkamer. Met een diepe buiging voor Greet Mannaerts en dat was ook Paul Michiels zijn idee...


 

 

more pics on